Ein lausn á vandamáli skapar annað vandamál

Mikið svakalega var ég ánægður með þessi úrslit í Eurovision.

Ég var búinn að segja fyrir keppnina að við værum líklegastir til að ná árangri með Eiríki Haukssyni. Uppskar ég fyrir það háðsglósur frá minni heittelskuðu: "Hver heldur að kjósi hálf fimmtugan rokkara til að keppa?" Þess ber að geta að hún sat sjálf heilu dagana inni í herbergi hjá sér hlustandi á Gaggó Vest fyrir 20 árum eða þar um bil. Það var greinilegt að einhverjir sáu ástæðu til að kjósa hann.

Það kom mér hins vegar á óvart að hvorki Jónsi né Heiða komust í topp þrjá. Hvort tveggja fín lög. Þessi keppni hafði þó þann kost umfram keppnina í fyrra að fyrirfram var enginn augljós sigurvegari - það voru nokkrir sem komu til greina. Í fyrra var vitað fyrirfram að Silvía Nótt myndi vinna keppnina þó að ég hafi alls ekki verið þeirrar skoðunar að það væri besta lagið. Þegar á heildina er litið fannst mér lögin samt betri í fyrra en í ár.

En ég held að Eiríkur eigi eftir að koma okkur upp úr forkeppninni - en það hélt ég reyndar líka á sínum tíma þegar Selma fór út með If I had your love. Ég stend samt við þetta.

En þegar búið er að leysa þetta mál og við búin að velja frambærilegt lag í keppnina kemur nýtt vandamál - hver verður fulltrúi Íslands meðal hinna norrænu Eurovision-sérfræðinga? Augljósasti kandídatinn væri náttúrulega Páll Óskar en ég veit ekki hversu slarkfær hann er í Norðurlandamálum. Það verður spennandi að sjá hver fær þetta hlutverk.

Eiríkur Hauksson verður fulltrúi Íslands í Helsinki